Zacznę może trywialnie ale zwierzęta towarzyszyły mi odkąd pamiętam. Ciągłe wizyty w zoo i figurki zwierzątek zamiast lalek. Gdy podrosłam, zabawki zastąpiły żywe szczurki, chomiki, papugi i pies. Obserwowałam je, opiekowałam się nimi – były nieodłączną częścią mego życia i bezpieczną przystanią. I tak zakiełkowała myśl o weterynarii. Pięć lat w technikum weterynaryjnym, zootechnika na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie, praca w sklepie zoologiczny, w stajni i lecznicy dla zwierząt.